Kolorowe międzywojnie w Muzeum Miasta Łodzi

Categories:  KOLEKCJONOWANIE SZTUKI, Łódź
Tags: , ,

Kolorowe międzywojnie. Polskie malarstwo z lat 1918-1939 z kolekcji prywatnej – Wystawa, obejmująca najbardziej charakterystyczne gatunki artystyczne (portret, pejzaż, martwa natura, akt, sceny rodzajowe), będzie zarazem ważnym przyczynkiem do prowadzonych przez Muzeum badań nad łódzkim kolekcjonerstwem prywatnym, gdyż pragnący zachować anonimowość właściciel prac jest łodzianinem.

Kolekcja – obrazy olejne, wzbogacone przykładami gwaszów, pasteli i sangwiny, autorstwa wybitnych polskich artystów, reprezentujących najważniejsze style i kierunki poszukiwań ówczesnej sztuki (w obrębie twórczości przedstawiającej), m.in.: Tymona Niesiołowskiego (nowy klasycyzm), Eugeniusza Eibisza (koloryzm), Alicji Halickiej, Henryka Haydena, Mojżesza Kislinga (postimpresjonizm z kręgu Ecole de Paris), Zbigniewa Pronaszki (formizm), Teresy Roszkowskiej,  Jana Gotarda, Jana Wydry, braci Seidenbeutel, Teresy Roszkowskiej (realizm, Bractwo Ś. Łukasza), Feliksa Michała Wygrzywalkiego (orientalizm) po dzieła artystów wymykających się jednoznacznym klasyfikacjom, jak Tadeusz Makowski czy Witkacy. W kolekcji pojawiają się też obrazy łódzkich malarzy: Wacława Borowskiego, Maurycego Mędrzyckiego i Konstantego Mackiewicza, które zostaną szczególnie wyeksponowane, podobnie jak wkład ich autorów w rozwój polskiej sztuki powojennej. Read the rest of this entry »

Festiwal Dialogu 4 Kultur. Łódź. 2009.

Categories:  FESTIWALE I PROJEKTY, Łódź
Tags: , , , , , ,

terytoriumMiasto jest jak mapa, czy może wielość map, których definitywne odczytanie nie jest możliwe, tak jak nie jest możliwe, by w pamięci zachował się jeden utrwalony wizerunek miasta. Współczesne miasta są często pozbawione centrum. Zatarciu ulegają granice poszczególnych przestrzeni i sfer życia: sacrum, pracy, rozrywki czy odizolowania. Miejsca na mapie miasta zmieniają swój status, ulegają redefinicji – dawne fabryki stają się budynkami mieszkalnymi, salami koncertowymi, teatrami, galeriami sztuki. Miejsca zdegradowane, zapomniane, są przywracane miastu i stają się jego największą dumą. Łódź znajduje się obecnie w momencie kulturowej transformacji – może w związku z tym powstanie jakaś nowa utopia – miasto przyszłości, któremu ton tym razem nada sztuka, a nie przemysł. Miasto to bowiem żywy organizm: nieprzewidywalny, spontaniczny, niepoddający się matrycowym receptom na sukces i – podobnie jak ludzki organizm – domagający się prawa do twórczego istnienia. Sztuka nakłuwa tkankę miasta i narusza jego zwykły rytm, ale też integruje społeczność we wspólnym przeżyciu artystycznym i poczuciu przynależności do zamieszkanej rzeczywistości. Read the rest of this entry »