Beata Wąsowska – Wielość w Jedności
Categories: [POLE SZTUKI], > malarstwo, Wielkopolska
Tags: architektura sakralna, Beata Wąsowska, Forum Synagoga, judaica, malarstwo polskie
Malarska rekonstrukcja przestrzeni sakralnej w synagodze ostrowskiej. Forum Synagoga, Ostrowskie Centrum Kultury, Ostrów Wielkopolski.
Wystawa została zorganizowana w ramach IX Festiwalu „Mazel Tov”, we współpracy z Galerią Sztuki Miriam w Tychach. Została objęta patronatem prasowym przez ”Słowo Żydowskie”, miesięcznik Towarzystwa Społeczno – Kulturalnego Żydów w Polsce.
Beata Wąsowska zaprasza do szczególnego czytania i odczytania żydowskiego świata sacrum, z którym chrześcijanie łączą liczne związki duchowe i kulturowe.
Wystawa jej malarstwa, wyeksponowana w tym wnętrzu, nie dotyka różnic i podobieństw teologicznych, a skupia się na przestrzeni sakralnej i jej podziale w synagodze, a wcześniej w Świątyni Pańskiej oraz na śladach tego podziału zachowanych przez wieki w kościołach chrześcijańskich. Jest to szczególnie czytelne do dzisiaj w cerkwiach prawosławnego Wschodu, w kościołach ormiańskich, a także rzymsko – katolickich, w ich porządku przedsoborowym.
Osią naszej wystawy jest linia symetrii synagogi, wychodząca z odtworzonego symbolicznie ołtarza na ścianie wschodniej, skierowanej ku Jerozolimie. Obraz skomponowany jako barwna abstrakcja z czterema literami hebrajskiego słowa MIZRACH (Wschód), przypomina stojącą tam niegdyś aron ha-kodesz, szafę ołtarzową, zawierającą zwoje Tory, czczone przez tutejszych Żydów. We wspomnianych kościołach, pamiątką po aron ha-kodesz jest tzw. tabernakulum.
Z drugiej strony, oś symetrii przebiega przez ścianę zachodnią i dawne główne wejście do męskiej sali modlitw i na schody, ku wysokim, dwupiętrowym babińcom, czyli przestrzeniom modlitwy, wydzielonym dla kobiet na balkonach. Podobne przestrzenie, zwane również babińcami zachowały się w kościołach Wschodu i w rzymsko – katolickich, do niedawna, szczególnie we wsiach.
Fragment wprowadzenia. Jarosław Banyś, kurator wystawy.
Teoretyczna część pracy doktorskiej zrealizowanej na ASP w Krakowie na Wydziale Rzeźby w 2012 roku. Praca dotyczyła zapomnianego kultu waginy. W zamieszczonym tutaj pliku znajduje się również dokumentacja fotograficzna z części artystycznej doktoratu jaką była „Kaplica Waginy”. Podobno bardzo dawno temu ludzie zupełnie nie kojarzyli aktu seksualnego z narodzinami dziecka. Jedno wydarzenie było zbyt bardzo oddalone w czasie od drugiego. W związku z tym osobą, która była najważniejsza w kreacji nowego życia była kobieta, gdyż to ona miała zdolność wydawania na świat ludzkiej istoty.
