www.artmisja.pl

Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
Galeria Twórców Galera

Zapraszają na premierę komiksu Igora Myszkiewicza

„Paprochy Historii. Zielonogórskie podróże w czasie”

oraz na otwarcie wystawy plansz i rysunków stworzonych na potrzeby powyższej publikacji.

Wernisaż i spotkanie z Autorem odbędzie się w środę, 13 września 2017 r. o godz. 17.00
w gmachu Muzeum, al. Niepodległości 15, w Zielonej Górze.

„Paprochy Historii” to najnowszy pełnometrażowy komiks Igora Myszkiewicza, przybliżający w atrakcyjnej formie zaskakujące meandry dziejów Zielonej Góry. A są to dzieje niezwykłe, wplecione niejednokrotnie w historię o wiele większą…
Wielka historia składa się z małych opowieści, czasem zabawnych lub groteskowych, czasem ponurych i wstydliwych. Dziwaczne wydarzenia, zbiegi okoliczności, ludzkie błędy, przebłyski geniuszu albo szaleństwa… Z perspektywy czasu widać niekiedy jak rozrzucone na przestrzeni wieków zdarzenia łączą się w elementy większych narracji, niby zapomniane gdzieś pod szafą paprochy, które, gdy dać im czas, obrastają kurzem i pajęczyną zbijając się niepostrzeżenie w przedziwne, fantastyczne kłęby…”

Igor Myszkiewicz Read the rest of this entry »

Wystawa W AUREOLI w Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim
malarstwo Beaty Wąsowskiej
wernisaż: 22.07.2017 godz. 15.00
wstęp wolny

„W pierwszym spojrzeniu, malarstwo Beaty Wąsowskiej, uderza swoją wielokolorowością, czerpiącą z pełnej palety barw. Później zauważamy formy, ulokowane gdzieś pomiędzy światem geometrii i sztuki przedstawiającej. Wszystko to daje niezwykle dekoracyjny efekt, wart powtórzenia w monumentalnej formie witrażu lub polichromii. Read the rest of this entry »

Organizatorzy: Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu
Kurator wystawy: Elżbieta Łubowicz
Koordynator ze strony MOB: Monika Kosteczko-Grajek
Od 29 czerwca do 3 września 2017 roku

Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy

Wystawa odkrywająca na nowo powstałą w pierwszej połowie XX wieku twórczość wrocławskiego artysty – Wacława Szpakowskiego, któremu należy się trwałe miejsce w historii sztuki współczesnej. Rysunki tego pioniera abstrakcji, zbudowane z jednej nieprzerwanej linii, to piękne, rytmiczne, quasi-labiryntowe formy o charakterze wizualno-czasowym. Read the rest of this entry »

W twórczości licznych polskich artystów współczesnych widać fascynację ikoną, wynikającą choćby z racji naturalnego pomostu pomiędzy zachodnią cywilizacją a duchowością wschodu. Należy tu wspomnieć, przede wszystkim, jednego z najwybitniejszych polskich twórców, Jerzego Nowosielskiego, wybitnego znawcę teologii prawosławia, którego malarstwo, od ikon, przez portrety, akty, pejzaże, a nawet czystą abstrakcję, nosi znamię duchowości i mistycznego przeżycia.
Zamiarem Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej, posiadającego największą w kraju kolekcję ikon, jest również ukazywanie w jak najszerszym kontekście, szeregu zjawisk i problemów związanych z malarstwem ikonowym. Obok wystaw promujących i ukazujących własne zbiory, organizowane są też ekspozycje poświęcone zagadnieniom ikonograficznym, zjawiskom historycznym, a także ukazujące współczesną percepcję i drogę tego gatunku.
Wystawa „Artyści i ikony”, której zamysł powstał juz kilkanaście lat wcześniej, to oczywisty efekt dualizmu profesjonalnych zainteresowań autorek wystawy. Prezentujemy na niej prace wybranych trzynastu polskich twórców współczesnych: Jerzego Nowosielskiego, Władysława Hasiora, Henryka Musiałowicza, Włodzimierza Kunza, Juliana Jończyka, Stanisława Białogłowicza, Hanny Karasińskiej – Eberhardt, Mariana Waldemara Kuczmy, Tomasza Lubaszki, Anny Mycy, Marleny Nizio, Jacka Rykały i Beaty Wąsowskiej. Dla jednych, zainteresowanie tym tematem ma tylko charakter epizodyczny, u innych przekłada się na ważne cykle dzieł o wspólnym, artystycznym przesłaniu, dla niektórych staje się życiowym wyborem i motorem całej twórczości.
Małgorzata Nikolska
Fragment Wstępu do katalogu wystawy „Artyści i ikony”

Beata Wąsowska, Anioł Jesienny, olej na płycie, 50×40 cm

Rzeczy robią rzeczy | wystawa, performance, kino, puppet slam | Centrum Sztuki Zamek Ujazdowski | Warszawa

Projekt trwa do 31 lipca 2016

Artyści: Marvin Gaye Chetwynd, Geoffrey Farmer, Pierre Huyghe, Christopher Kline, Tomasz Kowalski, Antje Majewski, Paul McCarthy, Shelly Nadashi, Paulina Ołowska, Tony Oursler, Mary Reid Kelley oraz Patrick Kelley, Pedro Reyes, Lindsay Seers i wielu innych.

Kuratorka: Joanna Zielińska
Koordynatorka: Katarzyna Tomczak-Wysocka
Dramaturgia: Tim Etchells
Dowcipy: Michael Portnoy w przekładzie Władysława Chłopickiego
Projekt graficzny: Noviki Studio Grafiki

Projekt Rzeczy robią rzeczy odwołuje się do przyjemności obcowania ze światem wyobraźni. Jego charakter jest konsekwencją przemian, jakie w ostatnich latach dokonały się w sztukach wizualnych, w których pojawiło się bardzo wiele wątków narracyjnych i fikcyjnych oraz potrzeba opowiadania historii. Jednocześnie Rzeczy robią rzeczy odwołują się do specyficznej estetyki, która w kulturze popularnej kojarzy się z teatrem dziecka oraz rozrywkowymi programami telewizyjnymi. Tymczasem forma teatru lalkowego ma tradycję głęboko zakorzenioną w historii europejskiej awangardy i początkach sztuki performance.

Po kilkutygodniowej przerwie Galerie sztuki polskiej Muzeum Śląskiego znowu będzie można oglądać w pełnej krasie. Od 15 marca przestrzeń zostanie także wzbogacona o prezentację dzieł Józefa Brandta, jednego z czołowych polskich malarzy-batalistów.
Aby zwiększyć komfort oglądania dzieł w Galeriach sztuki polskiej poprawiono m.in. system informacji wizualnej, zmieniono miejsca zawieszenia niektórych obrazów w obrębie każdej sekwencji tematycznej, co pozwoli jeszcze lepiej oświetlić eksponaty i zobaczyć je z dogodnej perspektywy z każdego miejsca galerii. Wybrane obrazy Leona Wyczółkowskiego, Piotra Michałowskiego czy Józefa Chełmońskiego będą eksponowane wymiennie, w cyklu półrocznym, dzięki czemu wystawy będą bardziej różnorodne. Read the rest of this entry »

Trudno o lepszy tytuł dla twórczości Beaty Wąsowskiej, jak właśnie taki; „Obrazy witalne”.
Wszak te obrazy są feerią barw, kipią żywiołową radością, promieniują blaskiem kobiecości a smutek, czy może raczej smuteczek bywa przyprawą niezbędną dla odczucia pełni smaku owego niezwykłego świata w jaki artystka prowadzi widzów.
Te obrazy są wytchnieniem od niezbyt pięknej rzeczywistości w której przebywamy na ogół. Zdają się mówić: „żyj, bo masz jedyną po temu okazję, więc jej nie zaprzepaszczaj”.
Są jak obłoczek zakazanego dymu, który wprowadza w lepszy nastrój i bywa lekiem. A przy tym wynikają z najlepszych tradycji malarskiego warsztatu, nazbyt często dziś lekceważonego, jako staroświecki relikt z kart podręczników do historii sztuki. Te obrazy są rzetelne. Nie ma w nich pospiesznej bylejakości.
One też niczego nie udają. Nie próbują się mądrzyć; pouczać nas; grozić nam palcem; straszyć. Jeśli każą nam się nad czymś zastanawiać, to nad naszym codziennym poddawaniem się szarości. I nad rozumieniem kobiecości w pełnej krasie jej wdzięku, subtelnego piękna, pociągającej zmysłowości.
Te obrazy najlepiej odpowiadają na łacińską maksymę: „VITA SINE ARTIS MORS EST” – „Życie bez sztuki to śmierć”.
Zatem wybierajmy sztukę. Sztukę ożywiającą. Obrazy witalne.

Jerzy Ciurlok